‹ Terug

Mijn Leven met Schisis

 

Hallo ik ben Edjuh.nl

En Ben 53 Jaar.

En geboren met een Dubbele schisis.

Lip-kaak-gehemeltespleet dubbelzijdig

Hier door heb ik dus vele operaties onder gaan.

Zoals in Oktober 2017 Kaak opbouw.
En in juni 2018 Kaak.
Waar onder de laatste in Oktober 2019 Neus & Lip correctie.

 

In mijn jeugd heeft dit geleidt tot veel pesterijen zowel door kinderen als volwassenen.

Dat zelfs een volwassener bloedverwant tegen mij zei kun je met je (scheldwoord: Hazelip) niet onder de trein springen.

Dan ben ik ook direct van je af.

Heel mijn leven heb ik mij dus nooit ergens thuis gevoelt.

En voelde ik mij altijd achteruitgesloten en uitgesloten.

Zowel door indirecte familie als vrienden of anderen.

Er was altijd wel iets, wat mij het gevoel gaf dat men mij liever zag gaan dan komen.

En als dat dan ook nog eens vaak word gezegd, tja is dat eigenlijk gewoon een bevestiging.

Zoals enkele jaren geleden weer een indirect familielid tegen mij zei, Wat doe je hier niemand wil jou hier hebben.

En al ben je dan een grote kerel, die op dat moment helemaal uit zijn plaat zou kunnen gaan.

Met alle gevolgen van dien, en anderen dan ook de dupe zou worden van mijn gedrag c.q. uitbarsting.
Heb ik er toen maar voor gekozen om kleine kinderen en anderen niet de duppe te laten worden hier door.
 

En ben ik met respect voor anderen, zelf maar weg gelopen iets wat mij met tegenzin en moeilijk afging.

 

Maar die momenten zijn wel de momenten dat die woorden veel zeerder doen dan klappen of wat dan ook.

Het gevoel wat je dan krijgt is niet te beschrijven, maar het voelt zo sterk en bevestig die woorden deste meer, dat gevoel om nooit gewenst te zijn geweest wat dan Extra verstekt word.

Puur door hoe je te wereld bent gekomen op deze aarde.

 

En dan is het nog erger dat je, je altijd meer bij Ooms & Tantes fijn gevoelt hebt.

Dan bij je bloed eigen gezin waar in je altijd op groeide.
En misschien is het, een gevoel wat in mij zelf zit.
Maar als uit die zelfde mensen, dan toch die Beroemde zelfde woorden komen,
Zoals Kun je niet onder de trein springen en wat doe je hier niemand wil jou hier hebben.
Dan gaat er toch ook een molentje malen in me kop die zeg zie je wel, je gevoel heeft het niet mis ze woudden je toen niet, en nu nog steeds niet.

En door andere dingen die er dan gebeuren in me jeugd en daarna.

Waar door je ook nog eens minder vertrouwen krijgt in mensen.

Is het dan ook niet zo vreemd dat ik niet zo sociaal geworden bent, dan ik eigenlijk zou willen zijn.
 

Maar goed nu 53 jaar later, kun je dan zien wat de gevolgen kunnen zijn van dit soort dingen.
Jammer maar helaas.

En dan zeggen we maar het is zo als het is.

Maar goed ik zeg maar zo altijd blijven lachen 😊